به نام مقام متعال
وجود احساسهای بد لازمه....آدم رازیکنواختی در میاره....گاهی لازمه محکم نباشی....گاهی باید زود رنج و به درد نخور
باشی...به شرط اینکه راه دوباره ریستارت شدن رو بدونی....وگرنه تا آخرش به دردنخور می مونی!!!.....همین هاست که زندگی
رو ناپایدار می کنه...به برانگیختگی میرسی....و متیونی جهش داشته باشی...مثل یه الکترون.....دوباره به پایداری میرسی و......
ای به داد من رسیده تو روزای خود شکستن،ای چراغ مهربونی تو شبای وحشت من، ای تبلور حقیقت توی لحظه های تردید، تو شب رو از من گرفتی تو من رو دادی به خورشید...
اگه باشی یا نباشی برای من تکیه گاهی برای من که غریبم تو رفیقی جون پناهی ...
ناجی عاطفه ی من شعرم از تو جون گرفته، رگ خشک بودن من از تن تو خون گرفته .
اگه مدیون تو باشم اگه از تو باشه جونم قدر اون لحظه نداره که من رو دادی نشونم ...
یاور همیشه مومن تو برو سفر سلامت ...
ای طلوع اولین دوست، ای رفیق آخر من، به سلامت سفرت خوش، ای یگانه یاور من ...
خدای عزیزم،
اون کسی که همین الان مشغول خوندن این متنه،
دلی زیبا داره
درجه یکه (چون تو دوستش داری بهش نظر کرده ای)،
قدرتمند و قوی و استواره (چون تو پشت و پناهش هستی) |
و من خیلی دوستش دارم.
خدایا، ازت میخوام کمکش کنی زندگیش سرشار از همه بهترین ها باشه.
خواهش میکنم بهش درجات عالی (دنیائی و اخروی) عطا بفرما
و کاری کن به آنچه چشم امید دوخته (آنگونه که به خیر و صلاحش هست) برسه انشا ا... . |
خدایا، در سخت ترین لحظات یاریگرش باش, |
تا همیشه بتونه همچون نوری در تاریک ترین و سخت ترین لحظات زندگیش بدرخشه و در ناممکن ترین موقعیتها عاشقانه مهر بورزه.
خداوندا، همیشه و هر لحظه او را در پناه خودت حفظ بفرما، |
هروقت بهت احتیاج داشت دستش رو بگیر (حتی اگه خودش یادش رفت بیاد در خونت و ازت کمک بخواد)
و کاری کن این رو با تمام وجود درک کنه که هر آن هنگام که با تو و در کنار تو قدم برمیداره و گنجینه یه توکل به تو رو توی دلش حفظ کرده، همیشه و در همه حال ایمن خواهد بود.
دوستت دارم دوست عزیزم!
پنجشنبه 7 بهمن 1389 - 3:24:41 PM